Litewskie klimaty cz.2 czyli jak z Rusina zrobić Bałta

Ostatnimi czasy byłem zajęty innymi projektami (szczególnie współczesnością) i dlatego trochę zaniedbałem moje średniowiecze - rezultat: nadal tkwię w etapie przeróbek. W związku z tym postanowiłem podzielić się moimi przemyśleniami dotyczącymi możliwości wykorzystania zestawu figurek Zvezdy dla stworzenia jazdy litewskiej z przełomu XIV i XV wieku.
Wojskowość ludów bałtyckich wykształciła kilka charakterystycznych elementów uzbrojenia, które powinny znaleźć się w wyposażeniu wojów tak, żeby nabrali oni charakteru litewskiego:

• Tarcze-pawężki - ludy bałtyckie wytworzyły odrębny typ tarczy drewnianej, który następnie rozpowszechnił się w Europie Środkowej (stając się m.in. narodową tarczą czeskich husytów, choć także Krzyżacy doceniali jej zalety).

• Sulice - bałtyjską odmianę broni drzewcowej, która w odróżnieniu od zwykłej włóczni dorównywała, a niekiedy przewyższała swoją długością ciężkie kopie rycerskie (dochodziła do 5m długości), zachowując lekkość i elastyczność.

• Hełmy - charakterystycznym wytworem bałtyjskim była pikelhauba - odmiana hełmu stożkowego. Litwini stosowali także kapaliny bizantyjskie oraz ruskie, wydłużone hełmy stożkowe.

• Pozostałe elementy uzbrojenia będą zbliżone do uzbrojenia ruskiego co świadczy o dużych wpływach, jakie wywierała na Litwie kultura ruska w okresie wschodniej ekspansji tego państwa, na tereny osłabione najazdami mongolskimi.

CDN.

Litewskie klimaty Cz.1

Zabrałem się wreszcie do formowania wojsk litewskich z przełomu XIV i XV wieku.
Armia Litewska w moim wydaniu :) będzie składała się z czterech kontyngentów, różniących się wyglądem, uzbrojeniem i częściowo taktyką:

• - rdzennych oddziałów litewskich (z Litwy i Żmudzi) – charakterystyczne zbroje, pawężki lub tarcze migdałowe, kapaliny lub bałtyjskie hełmy stożkowe, sulice itd.,
• - bojarów ruskich (z księstw ruskich włączonych lub podległych Wielkiemu Księstwu Litewskiemu) – zbroje ruskie, tarcze migdałowe lub okrągłe, hełmy stożkowe, włócznie, szable/miecze, łuki itp.,
• - rycerzy polskich (polskich osadników rycerskich z terenów Polesia i Ukrainy, najemników polskich) oraz możnowładców litewskich noszących zbroje w stylu zachodnioeuropejskim – pancerze zachodnioeuropejskie - głównie kirysy kryte materiałem, łebki, tarcze trójkątne, kopie, kusze itd.
• - tatarów osiadłych na Litwie i posiłków z terenów podległych Złotej Ordzie – chińskie zbroje lamelkowe, pancerze skórzane wzmacniane płytkami żelaznymi, okrągłe tarcze, szable, łuki refleksyjne itp.

Najliczniejszy kontyngent (ok. 50%) będą stanowili bojarzy ruscy.
Większość sił będą stanowili konni – przewiduję zrobienie tylko małych kontyngentów lekkiej piechoty (litewskiej/bałtyjskiem oraz ruskiej). Myślę też nad kontyngentem ciężkiej piechoty polskiej w stylu zachodnioeuropejskim.

C.D.N.

Nowy zestaw HaT-a - 8189 El Cid Almoravid Infantry

Zachęcony ładnymi figurkami zakupiłem sobie ostatnio nowy zestaw HaT-a - 8189 El Cid Almoravid Infantry

Wcześniej nie zajmowałem się wojnami w Al-Andalus (czyli kraju Wandalów) – moje zainteresowania średniowiecznym islamem były zlokalizowane bardziej na wschodzie (Sułtanat Mameluków, Krucjaty, Sułtanat Seldżuków, a później Imperium Otomańskie)

Co prawda Bitwa pod Las Navas de Tolosa, przełomowe starcie w czasie rekonkwisty miało miejsce 16 lipca 1212 roku (czyli na początku XIII w.) – więc mieści się w przyjętym przeze mnie okresie późnego średniowiecza (XIII-XV w.). Armia chrześcijańska składająca się z oddziałów króla Kastylii Alfonsa VIII oraz jego sojuszników: króla Nawarry Sancha VII, króla Aragonii Piotra II, króla Portugalii Alfonsa II oraz rycerzy-ochotników z całej Europy i kontyngentów z zakonów rycerskich (razem 50-80 tys.walczących), starła się tam z armią muzułmańską, złożoną z wojsk kalifa Muhammada an-Nassira, wspartych oddziałami arabskimi i berberyjskimi z Afryki Pn. (oceniana na 90-120 tys. ludzi).

Jeszcze nie wiem, czy będę chciał rozwijać ten okres – jeżeli nie zakupione to figurki posłużą mi jako piechota beduińska i arabska w Syrii.

Poniżej kilka moich wcześniejszych, nie dokończonych produkcji. Wymagają jeszcze washa, domalowania szczegółów oraz zrobienia podstawek.

Arsenał sułtański w Stambule

Właśnie wróciłem z Turcji i korzystając z chwili wolnego czasu zamieszczam zdjęcia jakie zrobiłem w arsenale mieszczącym się w Starym Pałacu Sułtańskim w Stambule.